سومین نشست از سلسله برنامه‌های 10 روز با عکاسان، با عنوان عکاسی در مهاجرت برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی برنامه 10 روز با عکاسان، نشست عکاسی در مهاجرت با حضور ساعد نیک ذات و ارائه تصاویری از رضا بهرامی نژاد و مهدی بمانی دوشنبه 22 آذرماه در خانه هنرمندان برگزار شد.
در این نشست، ساعد نیک ذات درباره دلیل انتخاب این عنوان برای نشست توضیح داد و گفت: مهاجرت دیدگاهی متفاوت از یک سفر تفریحی یا توریستی را به عکاس می‌بخشد زیرا وقتی که از خانه جدا می‌شوی، تجربه سختی از ترک کردن اتمسفر دوست‌داشتنی زندگی اطراف خود به دست می‌آوری.
او ادامه داد: در هیچ فرهنگی ترک خانه لذت‌بخش نیست با این وجود مهاجرت به دلایل مختلفی نظیر مسائل سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، امنیتی و ... رخ می‌دهد اما اگر از بعد دیگری به مساله نگاه کنیم، می‌فهمیم که مهاجرت نوعی ماجراجویی است.
دبیر همایش 10 روز با عکاسان تصریح کرد: ازآنجایی‌که موضوع این نشست عکاسی در مهاجرت است، من به عنوان عکاسی که دور از وطن زندگی می‌کنم، تصمیم گرفتم که بخشی از تجربیات این رویداد را به تصویر درآورم.
نیک ذات تغییر روحی را یک اتفاق بدیهی خواند و گفت: مهاجرت عاملی است که به مرور بر روحیات افراد تأثیر می‌گذارد به نحوی که آرام آرام می‌توانی این تغییرات را احساس کنی به همین خاطر اغلب هنرمندان پس از ترک وطن نخستین اثر خود را به موضوع معضلات مهاجرت و یا درک این تجربه اختصاص داده‌اند.
او گستردگی دید مردم در ایران را پیشروتر از بسیاری کشورها دانست و گفت: انعطافی که در فرهنگ ما وجود دارد، نظیر گنبدهای ما در تمام آثار و فرهنگ ما قابل دیدن است. در اروپا اما همه چیز به شکلی زاویه‌دار لمس می‌شود این در حالی است که از نظر من قدرت دید ما بسیار بیشتر از مردم آن سوی دنیاست.
این هنرمند عکاسی را عامل مهمی برای درک فرهنگ دیگر کشورها خواند و بیان کرد: عکاسی به من کمک کرد تا فضا را بهتر بشناسانم و بتوانم با مردم ارتباط برقرار کنم در واقع عکاسی به من این امکان را داد که از سطح به عمق فرهنگ و زندگی مردم نفوذ کنم.
در ادامه این نشست، رضا بهرامی، فیلم‌ساز مستند ایران نیز در ویدئویی ضبط شده با مخاطبان صحبت کرد و گفت: زمانی که مهاجرت کردم، مساله عکاسی برای من جدی شد زیرا تا قبل از این مقوله عکاسی برای من صرفاً تفنن بود.
او افزود: عکاسی به من کمک کرد تا بتوانم مشکلات مهاجرت را بپذیریم زیرا دل کندن از وطن و رفتن به جایی دیگر کار آسانی نیست.
این هنرمند تصریح کرد: در بدو امر برای یک مهاجر همه چیز ناآشناست و با همه موارد زندگی دچار چالش است اما من با عکاسی این احساس را به دست آوردم که زمین امنی زیر پای خود دارم البته بدیهی است که عکاسی در فضایی بیگانه سخت‌تر است اما در عین حال دوربین می‌تواند ابزاری برای کاهش فاصله با آدم‌ها باشد.
ساعد نیک ذات با نمایش بخشی از مجموعه پروژه بازشناخت رضا بهرامی به توضیح مفاهیم درونی آثار این هنرمند پرداخت و گفت: بهرامی سعی دارد تفاوت فرهنگ‌ها و دیدگاه‌ها را در بازنمایی یک عکس اینستاگرامی به چالش بکشد که بسیار مورد توجه مردم و رسانه‌ها نیز قرار گرفت.
در ادامه این جلسه فیلمی از مهدی بمانی عکاس و فیلم‌ساز ایرانی که سال‌ها در تاجیکستان زیسته و سپس به آمریکا مهاجرت کرده است، پخش شد. بمانی در این فیلم گفت: عکاسی مسافرتی و توریستی با کار کردن بر روی یک پروژه بلند مدت و مهاجرت کاملاً متفاوت است. من نزدیک به ده سال در تاجیکستان بودم اما به دلیل هم‌زبانی و هم فرهنگی که با آن‌ها داریم بدون داشتن مرز سیاسی مشترک، من در آنجا به سرعت شناخته شدم و توانستم نظر بخش‌های دولتی را برای کمک جلب کنم.
او افزود: یک عکاس مهاجر بسیار بهتر از مردم عادی می‌تواند ابعاد تازه و زاویه‌هایی نوین از زندگی مردم را ببیند و متفاوت باشد.
این هنرمند به نقل خاطره‌ای از فعالیت در تاجیکستان پرداخت و گفت: من در تاجیکستان کتابی با مضمون توریست برای آن‌ها اجرا کردم اما زمانی که کار را به وزیر امور خارجه این کشور تحویل دادم، باعث تعجب او شد و از من پرسید: این عکس‌ها تاجیکستان ماست؟ چرا که من به عنوان یک مهاجر به حدی تصاویر زیبا و تازه جمع کرده بودم که برای آنان نیز ناشناخته و جذاب بود.
بمانی درباره مهاجرت به آمریکا گفت: نزدیک به 18 ماه است که در آمریکا زندگی می‌کنم اما حتی در این کشور 1 ثانیه از لذتی را که در روستاهای تاجیکستان تجربه کرده بودم، نبرده‌ام.
او ادامه داد: من همواره سفر را دوست داشته‌ام و خوشحالم که بخشی از زندگی حرفه‌ایم را در تاجیکستان صرف کردم زیرا در آنجا حلقه‌های گمشده فرهنگی خودم را به دست آوردم که معتقدم ارزش مهاجرت داشت.
در پایان این جلسه عکس‌های مهدی بمانی نمایش داده شد و ساعد نیک ذات درباره آن‌ها توضیحاتی ارائه کرد.
او گفت: در عکس‌های بمانی زندگی مردم در دل فضا و مکانی که در آن قرار دارند، مرکز توجه است البته سبک فیلم‌سازی او که همواره به‌تنهایی انجام شده، نیز قابل توجه است.