بابک حقی هنرمند عکاس درباره مجموعه «روزهای روشن» و چند مجموعه دیگر خود سخن گفت.
او در ابتدای این نشست با نمایش مجموعه عکس های خود به مخاطبان گفت: من در این عکس ها فراموشی را با المانی مثل رنگ سفید بیان می کنم و برخی خاطرات یا تصویرهایی را که به شکل مبهم به یاد دارم با رنگ سیاه برجسته می کنم.
این هنرمند عکاس گفت: در این آثار نوعی خواب گونگی وجود دارد و سعی کرده ام با استفاده از المان ها فضای ذهنی خود را به تصویر بکشم .در این مجموعه جاده برای نشانی از مهاجرت را دارد. بیشتر عکس هایم را در فضای شب به وجود می آورم تا مفهوم وهم و ترس در آن تشدید شود. در این فتومونتاژها کاراکترها را در عکس هایم می چینم و کودکی خود را در فضای معاصر به نمایش در می آورم.
او سپس مجموعه «مادینه» خود را به نمایش درآورد و گفت: من به دنبال ایجاد فضای رئال و مستند در عکس هایم نیستم. برای من بیشتر تجسد همان فرم و رنگ مهم است. در بیشتر این عکس ها شدت نور زیاد است و به صورت اور اکسپوز ثبت شده است.
این عکاس گفت: کاراکترها در عکس های من هویت ندارند و چهره ها قابل شناسایی نیستند تا شما بتوانید به راحتی با آن ارتباط برقرار کنید. بیشتر دوست دارم سمبل ها را در عکس هایم برجسته کنم.
حقی گفت: ابتدا طرح های خود را اتود می زنم و بعد حدود 60 فریم عکاسی می کنم و در نهایت از دل آن مجموعه ای بیرون می کشم.
او درباره نحوه ارائه عکس هایش در گالری گفت: تعهد نکرده ام که عکس خبری ارائه کنم، تعهد من به ارائه عکس هنری است. از ابزارهای مختلف استفاده می کنم تا خروجی بهتری از کارم بگیرم و جای سوال ندارد که چرا از این ابزارها برای اجرای ایده خود استفاده می کنم.
حقی در پایان گفت: فرم و بحث زیبایی شناسی مدرن نکته ای است که در آثار من برجسته هستند و حرکت و ترکیب بندی مهم هستند. ابایی از اصلاح عکس هایم ندارم و همیشه باید دقت داشت وقتی شما دارید اثری ارائه می دهید این امضای شماست و درباره شما قضاوت خواهند کرد.