مرتضی نیکوبذل ، عکاس جنگ در نشست نگاه شخصی پیرامون چگونگی عکاسی در مناطق جنگی توضیحاتی را ارائه کرد.
در ابتدای این نشست قبل از ورود او صوتی از فضای تیراندازی و جنگ شهری در سالن پخش شد و سپس او با لباس مخصوص عکاسان جنگ وارد سالن نشست شد.
نیکوبذل در ابتدای نشست به دلیل پوشیدن این لباس اشاره کرد و گفت: بسیاری از افراد در این مدت بارها به من گفته اند که اگر ممکن است مرا با خود به منطقه جنگی ببر تا ما در یک گوشه امن بنشینیم و عکاسی کنیم. گاهی فکر می کنم آن ها به این می اندیشند که با این لباس ها تیپ منحصربه فردی پیدا می کنند.
او گفت: عکاس جنگ قبل از ورود به مناطق جنگی آموزش های فراوانی را باید پشت سر بگذارد. از سویی مثلا پوشیدن این جلیقه در دمای 45 درجه فلوجه عراق و تحمل تجهیزات متنوع هنگام عکاسی چون جعبه کمک های اولیه، لنز، موبایل و دیگر تجهیزات این گرما را به 60 درجه می رساند. وقتی شما آموزش ندیده باشید در فضای جنگی اگر لحظه ای فیکس شوید مورد اصابت تیر تک تیراندازها قرار می گیرید و با این وضعیت شما باید حواستان به عکاسی تان و نگاه شخصی خود در عکاسی تان باشد.
نیکو بذل گفت: شاید یکی از دلایلی که من عکاسی مطبوعاتی را انتخاب کردم تاثیراتی بود که انیمیشن «تن تن » بر روی من گذاشت. او خبرنگاری بود که دائم دنبال ماجراجویی و هیجان بود. بعد تر به این نکته فکر می کردم که از تک عکس ها نمی توان مجموعه خوبی بیرون کشید اما از یک مجموعه می توان تک عکس خوب به دست آورد.
او به نخستین تجربه اش در صدای شنیدن گلوله در آبادان و در زمان جنگ اشاره کرد و گفت: عکاس جنگ باید ذهنش به صدای گلوله و جنگ عادت کند و باید برایش این صدا آشنا باشد. جنگ 33 روزه لبنان اولین تجربه من در عکاسی جنگ بود. آن زمان برای خبرگزاری رویترز کار می کردم و وظیفه من پوشش دادن جنگ بود. در لبنان به واسطه وظیفه ام باید عکس کلاسیک می گرفتم و نمی توانستم نگاه هنری ویژه ای در عکاسی جنگ داشته باشم. چرا که آن جا عکس ها به فراخور اخبار باید ثبت می شد.
او گفت: در عکاسی جنگ شما حق قضاوت سوژه را ندارید. باید یاد بگیرید در یک تیم چگونه عمل کنید و چگونه بر ترس هایتان غلبه کنید.
نیکوبذل به دومین تجربه خود در فلوجه عراق اشاره کرد و گفت:من دومین بار برای یک آژانس عکس عکاسی می کردم و دیگر محدودیت های یک عکاس خبرگزاری را نداشتم.در چنین شرایطی باید راه های مختلفی را برای برقراری ارتباط با مردمان آن منطقه بیابید.
او در انتها دو مجموعه از «نیروهای پیش مرگه»، «نیروهای حشدالشعبی» و چند عکس خود را که بر روی جلد صفحات مختلف روزنامه های معتبر قرار گرفته بود را به نمایش در آورد.